Ontstaan vroegkinderlijk trauma
Het ontstaan van vroegkinderlijk trauma Wat is vroegkinderlijk trauma? Onder Vroegkinderlijke Chronische Traumatisering wordt verstaan: de schadelijke psychische, biologische en
Onlangs schreef ik een blog over de mogelijke symptomen van vroegkinderlijk trauma. Deze blog kun je HIER lezen. Dit was een aardige lijst aan mogelijkheden. Gelukkig ervaart niet iedereen dezelfde gevolgen van bijvoorbeeld een lastige start of moeilijke jeugd. En is niet elk vroegkinderlijk trauma even heftig. In deze opsomming heb ik echter één specifieke kant van die gevolgen nog niet benoemd. Omdat dit te complex is om zo even in een lijstje te zetten. Daarom nu een aparte blog over dit onderwerp: Vroegkinderlijk trauma en chronische ziektes.
Vroegkinderlijk trauma en chronische ziektes
Misschien klinkt dit als een vreemde combinatie, maar geloof me dat is het niet. Nu wil ik hiermee echt niet beweren dat iederéén die een chronische ziekte heeft, ook vroegkinderlijk (en/of ander) trauma heeft ervaren. Maar wel dat het op zijn minst de moeite waard is om je erin te verdiepen of dit bij jou misschien zo is. Hierbij spreek ik niet alleen over mijn eigen ervaringen, maar ook over die van vele anderen. En uit verschillende onderzoeken en stromingen in de geestelijke gezondheidszorg. Het is natuurlijk al langer bekend dat lichaam en geest elkaar beïnvloeden, zowel in positieve als in negatieve zin.
Toch vinden we het moeilijk om dit te zien en erkennen, als het onszelf overkomt. Dan blijven we toch verwoed zoeken naar medische oorzaken en laten onze trauma’s liefst verborgen. We worden boos en gaan steigeren als een arts over stress begint. Herkenbaar hoor, dat deed ik ook. Het zou alleen wel fijn zijn als artsen ook zouden kijken naar vroegkinderlijk of ander trauma wat je eerder hebt meegemaakt. Het hoeft helemaal niet zo te zijn dat er op dit punt in je leven problemen zijn, misschien stammen je trauma’s wel uit de tijd voor je geboorte of uit je eerste levensjaren. Dan heeft het niet veel zin als een arts erover begint of je op dit moment stress ervaart in je leven.
“Onze vroege ervaringen in de baarmoeder vormen het sjabloon van wie we geloven dat we zijn en hoe we andere mensen en onze plaats in de wereld zien. In meer dan 30 jaar in de medische praktijk en van verslavingszorg heb ik wel vastgesteld dat de gemeenschappelijke ondergrond van feitelijk alle aandoeningen, geestesziekten en lichamelijke ziektes eigenlijk trauma is. Er schuilt een wijsheid in trauma als we ons realiseren dat onze traumatische reacties en indrukken niet zijn WIE we zijn en dat we ze kunnen verwerken en op die manier kunnen worden wie we ECHT zijn. “
Mijn eigen ervaringen
Mijn start in de couveuse was zacht gezegd niet fijn, het zo plotseling gescheiden zijn van mijn ouders, het allemaal alleen moeten doen, amper aanraking en als die er al was, waren het medische handen die me aanraakten. In een tijd waarin er nog geen aandacht was voor de gevoelens van een baby. En er geen kennis was van wat de periode in de couveuse betekende voor de hechting aan zijn of haar ouders.
Toen ik 5 jaar was, verloor ik mijn babyzusje. Zij overleed na acht weken aan wiegendood. Iets wat natuurlijk een behoorlijke impact heeft. Als vijfjarige krijg je het wel mee, maar begrijp je lang niet alles. Zowel bewust als onbewust laat dit natuurlijk zijn sporen na. Later als volwassene belandde ik in een niet zo veilige relatie, waarbij er behoorlijk over mijn grenzen werd gegaan, ongeacht of dit nu zo bedoeld was of niet. Toen de relatie ten einde was, liep ik in dezelfde periode de ziekte van Pfeiffer en de ziekte van Lyme op. Beide niet echt een opsteker voor je gezondheid. Een tijd van ziekenhuis in ziekenhuis uit volgde. Veel artsen, veel onderzoeken. Soms serieus genomen, maar heel vaak ook niet. (“Weet u heel zeker dat u geen last heeft van stress?”) Met uiteindelijk een aantal diagnoses, waar ik geen bal mee opschoot. Zoals fibromyalgie, chronisch vermoeidheidssyndroom, prikkelbare darm, depressie, scheurtje in het middenrif, reflux en astma. En ik ben vast nog wat dingen vergeten die ik ook aan het lijstje mocht toevoegen. Ook had ik aan de lopende band last van schimmelinfecties, een koortslip en luchtweginfecties.
Jarenlang aanmodderen
Zo heb ik jarenlang een beetje aangemodderd. In het begin ging het slecht, ik kon bijna niets en moest heel veel slapen. Alles was teveel. Werken lukte niet meer. Ik ben gaan uit wanhoop maar gaan wandelen met een hond. In het begin was 100 meter van huis al te ver. Na een tijdje lukte het om mijn conditie weer wat op te bouwen. Dan ging het ineens weer veel minder en kon ik weer opnieuw beginnen. De ene keer ging het langere tijd goed, soms ook ging het na een half jaar alweer bergafwaarts. Het bleef maar terugkomen, elke keer weer. Ik snapte er helemaal niets van en zocht de oplossing vooral in de gevestigde medische wereld.
Toen besloot ik toch maar eens naar binnen te kijken bij mezelf, om te luisteren naar wat mijn lichaam me wilde vertellen. Dat ik durfde te kijken naar de trauma’s die ik met me meedroeg. En niet alleen die van de relatie, maar ook en misschien wel vooral de onderliggende trauma’s die uit mijn jeugd stamden. Nee, ik heb geen nare jeugd gehad, ben niet mishandeld, verwaarloosd of genegeerd. Gelukkig heb ik dat niet hoeven mee te maken. En ik begrijp heel goed dat een trauma op basis daarvan nog veel verder kan gaan en extra ingrijpend is. Dus alle liefde en compassie van mijn kant als dat jou wel is overkomen. Maar het is geen wedstrijd en we hoeven niet te vergelijken. Ook onbewust opgelopen trauma’s uit de periode van de zwangerschap en geboorte kunnen veel met een mens doen. Juist omdat we ons er niet van bewust zijn, terwijl zoveel van ons gedrag en onze gevoelens gestuurd worden vanuit ons onderbewuste. (90 tot 95 %)
Worstel jij ook met chronische ziekte(s) en vraag je je weleens af of dit met jouw ervaringen als baby of kind te maken heeft? Ben je er compleet klaar mee om veel dingen niet te kunnen met je lichaam, wat je hoofd wel wil? Met behulp van o.a. mijn nieuwe programma Voorbij Vroegkinderlijk trauma en daarnaast extra persoonlijke ondersteuning kan ik jou ook begeleiden om uit die vicieuze cirkel te komen, zoals ik dat zelf ook gedaan heb. Inmiddels 11 kilo lichter met een veel betere conditie en veel meer plezier in het leven.
Lees hier meer over het programma Voorbij Vroegkinderlijk trauma of stuur me gerust een berichtje om eens te sparren of overleggen! Ik help je oprecht met alle liefde naar een “lichter” leven.
Symptomen Vroegkinderlijk trauma
Symptomen van vroegkinderlijk trauma Wat is vroegkinderlijk trauma? Onder Vroegkinderlijke Chronische Traumatisering wordt verstaan: de schadelijke psychische, biologische en sociale
Couveusekindjes en hooggevoeligheid
Couveusekindjes en hooggevoeligheid In de praktijk komt het vaak voor dat couveusekindjes extra gevoelig zijn. Maar hoe komt dat nou
Nervus Vagus en Trauma
De Nervus Vagus en Trauma De Nervus Vagus, de zwervende zenuw De nervus vagus, ook wel de zwervende zenuw genoemd,
Weerstand
Weerstand Fascinerend Het blijft toch iets fascinerends, weerstand. Iets waar we allemaal weleens tegenaan lopen. Iemand doet iets, zegt iets
Zelfacceptatie
Zelfacceptatie Misschien wel 1 van de meest uitdagende dingen in het leven, jezelf accepteren. Of dit nu te maken heeft
Hechting
Hechting – Waarom je niets “fout” hebt gedaan In mijn praktijk komen veel ouders van kindjes, waarbij de hechting niet
Altijd alert
Zelfregulatie en co-regulatie Als een baby net geboren is, is zelfregulatie nog niet mogelijk. Een baby is nog niet in
Comments
Wat mooi geschreven en wat goed dat je dit zo doet en anderen ermee helpt
Dank je wel Eva!
Hele interessante theorie. Wordt ook wel eens in relatie tot kanker genoemd. Ik vermoed een combinatie van factoren. Asta kun je bijv. ook van schimmel op slaapkamer, (mee)roken of parasieten in uitwerpselen van honden en katten (toxicara) oplopen. Bij wie het wel/niet tot ziekte lijdt en waarom is een interessant vraagstuk, die nog veel onderzoek nodig heeft om echt onderbouwde conclusies te kunnen trekken. Maar dat het niet lekker in je vel zitten, bijvoorbeeld als gevolg van onverwerkt jeugdtrauma, van invloed daarop kan zijn, geloof ik zeker. Net als leefstijl.
Zelf heb ik nooit gerookt, maar wel in mijn jeugd soms meegerookt en ik geloof zeker dat het een combinatie van factoren is of kan zijn in ieder geval. Zeker, er is nog veel onderzoek nodig, maar het feit dat onze vroege ervaringen, zelfs al in de baarmoeder kunnen lijden tot gedrag of gevoelens wat we moeilijk kunnen begrijpen omdat het onbewust is, dat is inmiddels wel bewezen door jarenlang onderzoek. Echter meer onderzoek is alleen maar toe te juichen. En zeker, je leefstijl is ook van behoorlijke invloed.
Wat fijn dat je conditie verbeterd is en je meer plezier in het leven hebt. Het onderbewustzijn heeft zoveel invloed op onze levens en toch is er relatief nog erg weinig over bekend. Ik vind het heel interessant hoe dat werkt. Ik heb zelf als jong kind (1-7 jr) in een oorlogsituatie/oorlogsland geleefd, ik denk dat het onbewust ook veel getriggered heeft.
Dank je voor je reactie Frederique, ja als je je erin gaat verdiepen wordt het allemaal zo logisch. Maar doordat het in het onderbewuste zit, begrijpen we het vaak niet zo goed waarom we iets voelen of doen. Ik kan me voorstellen dat in een oorlogssituatie leven ook heel wat doet met een kind.
Mijn chronische ziekte, epilepsie wat veroorzaakt is door een arts op mijn 2e jaar, heeft zeker voor een trauma gezorgd.
Dat kan ik me goed voorstellen Linda en wat akelig dat het veroorzaakt werd door een arts!
Wat een prachtig en indrukwekkend blog artikel! Wat goed dat je zo kwetsbaar durft te zijn. Ik ben heel erg benieuwd naar je online programma.
Wat lief, dank je wel! Dat heeft wel tijd gekost om zo kwetsbaar te durven zijn, maar het is wie ik ben en de ervaringen hebben mij mede gebracht waar ik nu ben, of ze nu fijn waren of niet. Daarom vind ik het nu niet meer eng om kwetsbaar te zijn. En ja, het is echt een mooi programma.
Wat heb je dit mooi beschreven. Ik weet zeker dat veel mensen hier wat aan hebben/zich in herkennen
Lief, dank je wel!